Aloes od wieków znają zielarze ze względu na właściwości lecznicze . W wielu miejscach na kuli ziemskiej aloes zyskał sobie nawet miano „zielonego lekarza”. Już wiele stuleci temu
aloe vera, którego arabska nazwa znaczy „kwaśną, świetlistą substancję” był znany jako lecznicza roślina cechująca się niezwykłymi właściwościami. Starożytni Egipcjanie uważali go za „roślinę nieśmiertelności” i umieszczali jako jeden z darów dla faraonów w ich grobowcach. W ciągu ostatnich kilkudziesięciu lat, badania naukowe potwierdziły lecznicze właściwości miąższu aloesowego (który może być używany miejscowo zewnętrznie, wypijany w postaci płynnej lub spożywany w formie kapsułek) i wzbogaciły wiedzę o nich.
Aloe vera Zmniejsza poziom cukru we krwi . Według raportu opublikowanego w "Hormon Research" Aloe Vera ogranicza poziom cukru we krwi . Pięciu dorosłych pacjentów cierpiących na cukrzycę, którzy nie stosowali insuliny, lecz zażywali pół łyżki dziennie wyciągu Aloe Vera. W przypadku kilku osób kuracja taka trwała do 14 tygodni.
Poziom cukru we krwi uległ zmniejszeniu u wszystkich pacjentów średnio o 45%, a równocześnie pacjenci ci nie przybrali na wadze. Hamuje opuchliznę artretyczną. W "Journal of the American Podiatric Medical Association" opublikowano raport, w którym przedstawiono dowody na to, że aloes jest pomocny w zapobieganiu powstawania oraz rozwoju artretyzmu oraz łagodzeniu stanów zapalnych w stawach już dotkniętych tym schorzeniem. Jest również w stanie powstrzymać reakcję układu immunologicznego na niektóre postaci artretyzmu, kiedy to organizm atakuje własne komórki. Zwierzętom zaszczepiono bakterie wywołujące objawy artretyzmu, a zatem stan zapalny i obrzęki. Aby określić, czy miąższ Aloe Vera jest w stanie zapobiec rozwojowi artretyzmu zwierzętom przez 13 dni podawano go w postaci injekcji w ilości 150 mg na 1kg masy ciała. Pomiarów dokonywano każdego dnia, aby określić stan opuchlizny i intensywność stanu zapalnego. Zdaniem naukowców część składników aloesu wykazała aktywność podczas artretyzmu. Biologicznie czynne komponenty soku Aloe Vera wpłynęły na redukcję stanu zapalnego o niemal 80% oraz zmniejszyły niekorzystną reakcję układu odpornościowego o około 43 %. W chwili gdy zastosowano jedną grupę komponentów miąższu Aloe Vera, czyli antrachinony, zmniejszył się stan zapalny o prawie 67%, lecz nie przejawiały żadnej aktywności układu immunologicznego.
Aloe vera Hamuje rozwój infekcji HIV. Ekstrakt acemannanu, jednego z czynnych pod względem biologicznym związków zawartych w Aloe Vera może znacząco powstrzymać rozwój HIV-1 a zatem wirus , który jest związany z AIDS. W badaniu z 1991 roku w "Molecular Biotherapy" komórki wirusa HIV-1 traktowano in vitro ekstraktem acemannowym z liści aloesu.
Aloe w tej postaci spowolnił tempo procesu rozmnażania się wirusa aż o 30%, zredukował całkowitą ilość wirusów, ograniczył rozprzestrzenianie się wirusa z chorych komórek , a także zwiększył szanse przetrwania zakażonych komórek. Wzmocnienie odżywcze dla osób zakażonych wirusem HIV. Według badań zamieszczonych w "Journal of Advancement in Medicine" sok aloesowy okazał się być niezwykle skutecznym elementem odżywczego programu dla pacjentów z wirusem HIV. przez okres czterech miesięcy 29 osób spożywało 100% czysty sok aloesowy a zatem pięć uncji, 4 razy dziennie w połączeniu z suplementami posiadającymi niezbędne nienasycone kwasy tłuszczowe i witaminy, makro- i mikroelementy i aminokwasy. Pacjenci utrzymywali swoją tradycyjną dietę i nie zażywali jakichkolwiek innych suplementów. Po 90dniach wszyscy pacjenci byli mniej podatni na infekcje, odnotowano rzadsze występowanie pleśniawek, nie odczuwali zmęczenia tak często jak przed rozpoczęciem terapii i rzadziej występowały biegunki. Wzrosła u nich ilość białych krwinek oznaczająca korzystną reakcję systemu immunologicznego. Poprawia uległa także ich ogólna kondycja zdrowotna. 1/4 pacjentów najprawdopodobniej pokonała tendencję wirusa do rozmnażania. Badacze udowodnili, że
aloe, a w głównej mierze acemannan, oraz inne jego składniki, stymulują układ immunologiczny, a w głównej mierze komórki wzmacniające z rodzaju tak zwanych białych krwinek, wywołujące reakcję odpornościową na pojawienie się infekcji.
